ChampdAction Logo

De Standaard - Een choreografie die wil kittelen

Interview met Marc Vanrunxt

BRUSSEL - De choreograaf Marc Vanrunxt maakte samen met Salva Sanchis de voorstelling 'For Edward Krasinski'. Twee choreografieën in dezelfde ruimte, op dezelfde muziek. Eén plus één is drie.Van onze redactrice

We luisteren allemaal verschillend naar dezelfde dingen. Marc Vanrunxt neemt in zijn nieuwe voorstelling For Edward Krasinski de proef op de som: hij maakte een choreografie voor de danser Etienne Guilloteau en de choreograaf Salva Sanchis maakte er een voor danseres Georgia Vardarou. Allebei deden ze dat op de partituur Triadic memories van de Amerikaanse componist Morton Feldman. De twee choreografen brengen het resultaat samen in For Edward Krasinski.

Wat was het grootste struikelblok bij het maken van deze voorstelling?

Marc Vanrunxt: 'Timing en tempo. De twee dansers op scène moeten gelijktijdig starten en eindigen. Als je weet dat een choreografie niet op de seconde te timen valt, Feldman de duur van zijn Triadic memories in zijn opnames liet variëren van een klein uur tot een dikke twee uur en ook de pianist tijdens de voorstelling de muziek zal interpreteren, zal het een stevige oefening worden om de twee choreografieën mooi af te werken. Maar het resultaat is fascinerend: vergelijk het met een split screen in een film. Je ziet op twee denkbeeldige schermen wat zich tegelijkertijd in twee verschillende situaties afspeelt.'

Jullie wisten tot voor kort niet wat de ander precies aan het doen was. Was het schrikken op de eerste repetitiedag samen?

'(grinnikt) Het was een mind fuck, een uitdaging om de choreografieën meer te laten zijn dan de som der delen. We willen vooral dat mensen de voorstelling als een geheel zien. Dat de interpretatie van Sanchis kleur geeft aan die van mij, en omgekeerd.'

'For Edward Krasinski', dat klinkt als een ode?

'En toch wil het dat absoluut niet zijn. Ik hou ervan om verschillende elementen samen te gooien die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hebben. Twee verschillende choreografieën, weliswaar op dezelfde partituur, maar ook een titel die niets met het stuk te maken heeft. Tenzij dan het feit dat ook Feldman vaak partituren aan bijvoorbeeld John Cage opdroeg, zonder dat het werk voor de rest iets met Cage te maken had. Op die manier werp je het stuk terug op zichzelf, net door de interpretatie alle richtingen uit te sturen.'

Wat vond u het meest fascinerend aan de muziek van Feldman?

'De patronen in zijn muziek. Zeker als je weet dat Feldman veel bezig was met tapijten: hij zocht in tapijten naar foutjes, die in principe haperingen in het geheugen van de knopers zijn. Zo zijn de herhalingen in zijn muziek veeleer echo's waar elke keer iets aan veranderd is: prikkelingen om je geheugen te kittelen.'

'For Edward Krasinski', 14 tot 16/10 in Monty, Antwerpen. Daarna in Brussel, Leuven, Brugge en Gent.

Auteur: Sarah Vankersschaever
woensdag 13 oktober 2010

www.kunst-werk.be


©Copyright De Standaard

© 2004-2024 ChampdAction