ChampdAction Logo

De Standaard 15.01.2005

Opgepast: vliegende luidsprekers

Champ d'Action houdt experimenteel festival in Muhka en Fotomuseum

ANTWERPEN - Het ensemble voor hedendaagse muziek Champ d'Action palmde zondag het Muhka en het Fotomuseum in voor een festival dat de naam Time Canvas droeg. Muzikanten, luidsprekers, dansers en allerlei ongebruikelijke klankbronnen verdrongen er de vertrouwde kunstwerken, en maakten van de museumzalen een vrijplaats voor de fantasie.

Voor Champ d'Action was Time Canvas een gelegenheid om het experiment op te zoeken en de dialoog met andere kunstvormen aan te gaan. Voor het publiek was het een heerlijk middagje kuieren tussen de verrassende installaties en concertjes. Hier klonk echt experimentele muziek, die niet zomaar een afgewerkte compositie wil zijn, maar een communicatief middel om allerlei grensgebieden te verkennen.

Dat kon met installaties zoals die van de componist Peter Swinnen en de ingenieur Bert Schiettecatte, die een tafel met kleine lichtgevende kleurige kubussen aanboden, die de bezoekers naar hartelust konden verleggen. De lichtgolven die de kubussen uitwisselden, maakten dat nieuwe combinaties van de blokjes heel andere muzikale patronen gaven. Een muzikale blokkendoos die het kind in de bezoekers aansprak.

Opvallend trouwens hoe hoog het knutselgehalte lag. De componist Stefan Prins improviseerde erop los met een aluminium taartbodem, een strijkstok en een contactmicrofoon; terwijl een danser en een danseres uit de klas van Mark Vanrunxt daar passende bewegingen bij zochten. De Amerikaanse componist Mark Appelbaum had in zijn Mouse trap de inhoud van een klein containerpark gemonteerd en deed daar zeer vindingrijke dingen mee, die hij met de computer nog eens bewerkte. Zelden klonk rommel zo goed en het was als performance dan ook nog zeer amusant.

Voor veel van deze performers is de laptop een onmisbaar instrument geworden: elektronica speelt een grote rol, maar dan vooral als een middel om klanken op een heel intuïtieve manier te manipuleren, zoals Karlheinz Essl, die met zijn laptop live een bulderend abstract klankveld maakte van de Krautrock van Can. Klank wordt zo snel tot iets heel zintuigelijks gekneed en dat werkt veel sterker als je rustig heen en weer kan wandelen.

Het meest verregaand op dat vlak en ook het meest in de geest van een echte installatie die je in een museum verwacht, was Stay low van de componist Serge Verstockt en de architect Werner Van Dermeersch. Vier miniatuurluidsprekers hingen met lange draden aan het plafond en waren voorzien van een motor en een propeller. Het publiek kon rustig rondwandelen, terwijl de luidsprekertjes loopings boven en rond hun hoofden uitvoerden. Muziek werd zo een echte driedimensionele ruimtelijke ervaring en kreeg een hoge spektakelwaarde. Leuk om te zien hoe iedereen instinctief zijn hoofd tussen de schouders trok, telkens als er een luisprekertje voorbij scheerde.

Je kon vragen hebben bij de muzikale waarde van al deze vrolijke experimenten en uiteraard was niet alles even interessant, maar tegelijk zijn het zulke projecten die de hedendaagse muziek zuurstof geven. Time Canvas bood geen ivoren torens en diepe ernst, maar een vrijplaats voor fantasie, een avontuurlijke dialoog tussen muziek, beweging en beeldende kunst en vooral een speelse manier om met het publiek om te gaan. Dat relatief talrijke publiek - van zeer jong tot oud - beleefde een allesbehalve saaie zondagmiddag.

Champ d'Action. Time Canvas, Antwerpen, Muhka en fotomuseum, 5 december.

kdo

De Standaard, pagina 20, 487 woorden © 2004 Vlaamse Uitgeversmaatschappij n.v.

© 2004-2024 ChampdAction