ChampdAction Logo

Knack - Storm op komst 'Zacht kleuterbriesje'

Storm op komst - Zacht Kleuterbriesje

Knack 20 maart 2010

 

 

Ik woon in Snoepland

Keuppens heeft al danig wat professionele waters doorzwommen. Tot 1999 was Keuppens verbonden aan de VRT waar ze zich voornamelijk op cultuurverslaggeving toelegde. Ze werkte onder ander voor TV1, Studio Brussel en het toenmalige Radio 3. Nadien ging ze aan de slag als hoofddramaturg van HETPALEIS. 

Daar zocht ze mee naar een nieuwe huisfilosofie en jeugdtheatertaal. Ze ijverde voor een taal waarin verschillende kunstenaars - die elk met een ander medium werken - elkaar vinden en ontmoeten in het creëren voor kinderen. Een toonvoorbeeld van deze aanpak was de samenwerking tussen theatermaker Josse De Pauw, de Nederlandse glaskunstenares Maria Roosen en acteur Stefan Perceval voor Wortel van Glas (2003). In deze beeldschone creatie voor iedereen vanaf 9 jaar ging een jongen, Wortel van Glas geheten, op zoek naar antwoorden op universele vragen. Daarvoor trok hij de vier windrichtingen uit. De tekst werd geschreven en geregisseerd door Josse De Pauw en ontstond na een bezoek van De Pauw (op aanraden van Keuppens...) aan het atelier van Maria Roosen. De Pauw zag er een glazen wortel liggen en het schrijfhek was van de dam... Uiteindelijk creëerde Roosen een heuse regen van glazen wortels die niet alleen de kinderogen deed blinken van verwondering. 

Kinderogen doen blinken van verwondering, dat blijkt Keuppens' missie te zijn.  Haar ogen blinken er zelf van als ze vertelt over haar visie en haar doelstelling die ze de komende drie jaren met het festival wil bereiken.

Wat ze absoluut niet wel doen, is een verkleuterend programma aanbieden. Dat blijkt uit het opzet van dit festival. Keuppens is helder: "Drie jaar lang zullen architectuur, beeldende kunst en muziek de hoofdrol spelen in ons kinderkunstenfestival. Bij de voorstellingen en andere evenementen van Storm op komst zullen kinderen in werelden terechtkomen die hun dagdromen en fantasie over hun omgeving en huis stimuleren."

Het thema van de 2010 editie is dan ook geheel toepasselijk "Ik woon hier!"

De gelijknamige openingsvoorstelling onderstreepte dit. Niet minder dan 26 kleuters werden door regisseuse Nathalie Roymans en de muzikanten van Champ d' Action (een ensemble voor hedendaagse muziek) uitgedaagd om te denken (en vooral te doen) over wonen, hun huis en de plekken waar ze zich thuis voelen. Het resultaat? Kartonnen dozen op beentjes die de scène oversteken, kleuters die dollen met plakband, muzikanten die op en met alle mogelijke bouwmaterialen musiceren en een slim opgehangen camera die de chaotische bedrijvigheid filmt en projecteert op een grote doos op het podium. 

Als publiek keek je er eerst een beetje verbouwereerd naar, naar al dat vrolijk (en chaotisch) gehuppel, gewuif, geplak en geschuifel. Want zelfs achter de coulissen kon het jonge kleutergeweld zijn mond niet houden en jubelde het onbezonnen verder. 

Gaandeweg slaagden die kleuters (en hun musicerend personeel) er wonderwel in om een ontwapenend statement over wonen en je thuis voelen te maken. Je thuis maak je zelf met dozen, plakband, stapels kleren maar bovenal door de aanwezigheid van gekir, gekraai en gespeel van de mensen die je fijn vindt om je heen. 

Het mooiste moment was misschien wel het slot van de voorstelling. Het moment waarop de resem kleutertjes kwamen buigen. Hoewel 'buigen'... Ze keken eerder met een mengeling van trots en stoutmoedigheid de zaal in en lonkten naar het snoeplekkers dat hun richting uitkwam. Applaus kan je namelijk niet opeten. 

En kleuters, zo leerden we uit hun tekeningen bij een architectuurtentoonstelling wat verder in het festivalcentrum De Warande, dromen er boven alles van om te wonen in een land met de duidelijke naam "Snoepland"...

 

 

Plonzen in de melk

De tweede voorstelling van de openingsavond was Rikadla ( * * * ), een tere muziektheaterproductie van Bianco Nero. Bianco Nero is een forum voor artistiek en muzikaal onderzoek voor hedendaagse componisten en kunstenaars. Met deze operavoorstelling voor iedereen vanaf 5 jaar zocht stemkunstenares en regisseuse Maja Jantar naar een heldere beeld- en muziektaal om kleuters onder te dompelen in de klankenwereld van de Moravische componist Leos Janaçek. De liedcyclus Rikadlais gebaseerd op een reeks grappige kinderrijmpjes waarin boerderijdieren niet zelden een rol spelen. Verwacht echter geen olijke boerentoeren op de scène...

Jantar zocht een uitgelezen trio muzikanten bij elkaar die een warme en vloeiendeRikadla speelden. Hiermee inspireerden ze tot een scenografie waarin dit golvende en ranke karakter van de muziek gereflecteerd werd: een vijver van melk. In die vijver leven twee meisjesfiguren die liefdesbloemen planten en hopen dat een van de bloemen (en een van hen) ooit geplukt wordt door de man van hun dromen. 

Jantar en scenograaf Satu Peltoniemi creëerden, samen met Eric De Kuyper, een feeëriek decor dat haast als een beeldende kunstinstallatie kan fungeren. Jammer genoeg kwamen de filmbeelden van De Kuyper nauwelijks tot hun recht.

In het decor ontpoppen de twee zangeressen zich tot vrolijke maar net iets te karikaturale figuren. Precies omdat scenografie en muziek zo uitgebalanceerd poëtisch zijn, doet de acteerstijl van beide vrouwen soms net iets te stereotiep, te 'popperig', aan. 

Dit is echter detailkritiek die niets afdoet aan de verdienste van deze voorstelling om kwaliteitsvol, inventief en betoverend muziektheater voor kinderen te brengen dat eens niet in een versimpeling en al te bont opleuken van het genre of het verhaal vervalt. 

 

 

Als ze murmelen

De eerste dag van Storm op komst was een (melk)bad voor oud en jong vol visuele en auditieve prikkels. We struikelden net niet over hummeltjes die verbijsterd naar de enorme contrabas van contrabassist en componist Joris Vanvinckenroye staarden (en luisterden), die voor stemmige muzak zorgde doorheen het gehele gebouw. 

En we onthouden de blinkogen van directeur Keuppens toen ze vertelde over de verrukt murmelende kleuters die samen met de makers van Rikadla een lied van Janaçek zongen. 


Els Van Steenberghe

 

 

 

© 2004-2024 ChampdAction